İmam Hüseyin'in dünya tarihine canıyla, kanıyla, ailesi ve gerçek sevenleri ile ders verdiği gün! Dini boyutunu yazmayacağım, hadsizlik etmek istemiyorum. Beni Kerbela'da çok etkileyen insani  boyutunu yazmak istedim. Lütfen yazdıklarımı hiç bir dine mensup olmayan biri gibi okuyun! Bakalım ne hissediyorsunuz?
 Empati yapmaya yüreğim dayanmıyor! Bu nasıl bir vicdansızlık aklım almıyor. Birine düşman olabilir, savaşabilirsiniz! Ama düşmanınızı çocuklarıyla beraber günlerce susuz bırakmak hangi dine, hangi insanlığa, hangi vicdana sığar? 6 aylık daha süt çağında bir bebek için su istedi diye babasının kucağındaki bebeği oklayarak öldürmek hangi akılla açıklanabilir? Bir baba düşünün ailesine su taşımak için nehre iner. Dönüşte düşmanlar su taşıyan kollarını kestiler diye su kurbasını ağzında taşıyan ve bedeni oklarla, kılıçlarla parçalanan bir babayı canlandırın gözünüzde!…
Başka bir baba düşünün zalime biat etmedi diye tüm ailesiyle birlikte direnen bir baba. O babayı düşmanlar öldürmekle kalmıyor, ailesinin gözü önünde parçalıyor. 
Başını bedeninden ayırıyorlar! Kızgın çölde parçalanan bedenini sürüklüyorlar. Hangi düşmanlık bunu yaptırabilir?
Bir kadın düşünün bebeği 6 aylıkken önce susuz bırakılan, sonra oklanarak öldürülen bir kadın! Kocasının başı tepside gezdirilen bir kadın. Bütün bunlar yetmezmiş gibi esir edilen bir kadın. İşte o esarette küçücük kızı hem aç, hem susuz bırakılan, esir edilen bir kadın! O kadının küçük kızı ağlıyor diye, babasının başını tepsiyle çocuğa verip al sana baban diyen vicdansızlar yüzünden kalbi dayanmıyor ve ağlaya ağlaya ölüyor! 
Ve daha ne dramlar yaşanıyor, nasıl insanlık suçları işleniyor orda!… Anlatmak günler, anlamak ömürler sürer… 
İşte ondandır her Muharremde yaşanan acılar yeniden canlanır. 
Ondandır ki o günden bu yana zulmün olduğu her yer biraz Kerbeladır! Zalime boyun eğmeyen, zulme itiraz eden herkes Hüseyin sembolüdür!
Selam olsun Hüseyni duruşu olan tüm insanlara!                Pınar AKTAŞ