19. Yüzyılın başlarında, Aras Nehri’nin bereketli kıyılarında yer alan Iğdır’ın Koçkıran köyünde yaşayan Meşe Abbas, dürüstlüğü, disiplinli yapısı ve insanlık onuruna verdiği değerle yöresinde büyük saygı gören bir halk büyüğüydü. O, sadece kendi köyünün değil, zulümden kaçan nice mazlumun da sığınağı olmuş bir vicdan abidesi olarak hafızalarda yer etmiştir.

O yıllarda Aras Nehri’nin karşı yakasında, bugünkü Ermenistan topraklarında yaşayan Türk köyleri, yerel çetelerin baskı ve zulümleri altında büyük acılar yaşıyordu. Canlarını kurtarmak için yurtlarını terk etmek zorunda kalan soydaşlarımız, bir gün geri dönebilme umuduyla Aras’ın soğuk sularını aşarak Türkiye tarafına, Koçkıran köyüne sığındılar. O dönem, kalabalık nüfusu ve güçlü toplumsal yapısıyla Koçkıran, bölgenin en önemli merkez köylerinden biriydi.

İşte bu dönemde, köyün önde gelenlerinden biri olan Meşe Abbas, sığınmacı soydaşlarımızın yardımına koşarak onlara kapılarını sonuna kadar açtı. Aylar boyunca hem kendi evinde hem de geniş bahçesinde misafir ettiği bu insanlar için yiyecek, barınma ve erzak temin etti. Kendi imkânlarıyla yetinmeyip, köyde sözü geçen Mir Fetullah gibi dostlarını da seferber ederek sığınmacıların güven içinde konaklamalarını sağladı. Kısa zaman içerisinde köy halkının tamamı bu sığınmacılara kapısını açtılar.

Meşe Abbas, bu davranışıyla sadece köy halkının değil, çevre yerleşimlerin de gönlünde derin bir iz bıraktı. Onun önderliğinde, Koçkıran köyü bir merhamet ocağı, bir dayanışma yuvası hâline geldi.

Bir süre sonra bölgedeki çatışmalar azaldığında sığınmacıların bir kısmı tekrar kendi köylerine dönmeyi tercih etti; bir kısmı ise Aras’ın öte yakasına geçmeyip Iğdır, Nahçıvan ve Maku yörelerinde kalıcı olarak yerleşti.

Bu insanların hafızasında ise “Koçkıran’da bir Meşe Abbas vardı, bize sahip çıktı” sözü bir minnet nişanesi olarak dilden dile aktarıldı.

12.12.1960 yılında hayata veda eden Meşe Abbas, bugün Iğdır’ın Koçkıran köyünde, eski adıyla Tarihi Dize Mezarlığı olarak bilinen yerde ebedi istirahatgâhında yatmaktadır.

O, insanlık onurunu koruyan, mazluma kol kanat geren, yüreği Aras kadar geniş bir Anadolu evladıydı. Onun hikâyesi, yalnızca bir köyün değil, bir milletin vicdanında yankılanan iyiliğin sessiz destanıdır.

Bugün bizlere düşen görev; Meşe Abbas gibi unutulmaya yüz tutmuş halk kahramanlarını hatırlamak, hatıralarını yaşatmak ve bu toprakların asil insanlık mirasını gelecek nesillere aktarmaktır. Onun aziz hatırasına yakışır bir anı mezarı inşa etmek, sadece bir vefa borcu değil; aynı zamanda tarihimize ve insanlık değerlerimize duyduğumuz saygının ifadesidir. Iğdır Melekli Kent Arşivi.